Nokkur tónlöst

Í morgun heyrði ég nýtt lag með hljómsveitinni Blur. Ég hafði heyrt það fyrst fyrir tveimur dögum og fannst það ágætt þá. Í morgun fannst mér það svo aðeins betra en ágætt.

Ég dró því fram gamla mynd sem gefur til kynna hvað mér muni finnast um þetta lag eftir ákveðinn tíma:

Þetta útskýrir ca allt.

Týpa A af lögum finnst mér alltaf mjög góð fyrstu 4-5 skiptin sem ég heyri þau en eftir það hrynur álit mitt á þeim. Oftar en ekki eru þetta mellupoppsmellir sem maður skammast sín fyrir að hlusta á.

Týpa B er venjulega sæmilega vinsæl lög. Dæmigert Bylgjulag er B-týpa. Eftir ákveðinn tíma fær maður þó viðbjóð á því.

Týpa C eru klassísk lög. Í fyrstu eru þau frekar slöpp en því oftar sem ég hlusta, því betri verða þau. Þessi lög lækka aldrei mikið í áliti eftir að toppi er náð. Næstum öll lög Nick Cave flokkast sem týpa C.

Hér eru dæmi um allar týpur:

Týpa A:
Timbaland - Morning after dark

Þetta lag er ég með á heilanum og skammast mín mjög mikið fyrir. En ég fórna því litla orðspori sem ég hef fyrir þetta dæmi.

Týpa B:
Blur - Fool's day

Þetta lag heyrði ég einmitt í morgun. Er enn að hækka. Eftir ca 2-3 vikur fer það aftur niður. Þangað til reyni ég að njóta þess.

Týpa C:
Nick Cave - Brompton Oratory

Ég man ekki eftir að hafa heyrt þetta lag í fyrsta skipti. Sennilega af mér fannst það ekkert sérstakt þá. Í dag er það klassík.