Þegar ég snéri heim á Tunguveginn úr skólanum í kvöld var engu líkara en ég sjálfur hafði komið snemma heim því búið var að borða bananana mína, drekka vatnið sem ég geymi í ísskápnum, nota sápuna mína, hársápuna, raksápuna og hárnæringuna mína auk þess sem var kveikt á tölvunni minni og handklæði mitt rennandi blautt eftir augljósa notkun. Ég kíkti inn í herbergið mitt og þar var engin Gullbrá sofandi, hvað þá nakin en þá rann upp fyrir mér ljós; ég lifi í kommúnu á Tunguvegi 18 með fimm strákum. Furðulegt þar sem ég hélt að allir hérna væru ýmist á miðjunni eða hægri sinnaðir, nema ég auðvitað.