Sökum íþróttahnjasks sem ég varð fyrir nýlega sé ég mér ekki fært að skrifa neitt um það sem á daga mína hefur drifið, þar sem ég get ekkert hreyft mig af viti.

Þess í stað sit ég vinnandi og hlustandi á tónlist eins og fífl. Hér eru tvö sem ég uppgötvaði nýlega:

1. Wake up and smell the millenium - DJ Nobody. Úr myndinni Superhigh me.



2. The Horror - RJD2.

Ég hef bætt við fjórförum á fjórfarasíðuna. Að þessu sinni er það besti vinur minn í öllum heiminum sem fær fjórfara; Google Chrome.

Nýlega fékk ég þær fréttir að Michael Jackson sé ekki lengur til. Frekar vondar fréttir þar sem hann var snjall tónlistarmaður.

Viðbrögð fólks skiptast í tvennt; annars vegar að grínast með dauða hans (til að forðast tárin) og hinsvegar að sleppa sér í taumlausri sorg (til að forðast grínið).

Ég ætla að fara milliveginn. Fyrst byrja ég að gríninu:

Smellið á myndina fyrir stærra eintak í nýjum glugga.

Því næst ætla ég að skella tveimur uppáhaldslögum mínum með Michael Jackson á síðuna, ná í bréfþurrkur og öskra út gráti þar til ég æli úr eymd.

1. Earth Song (sem átti fyrst að heita Eartha Kitt Song en var breytt á síðustu stundu):



2. Jam:



Bónuslag, til að ná almennilegu flugi í sorginni.
3. Give into me:



Hann kunni þetta.

Í gærkvöldi lenti ég í tvíþættu ævintýri í sturtunni í Laugum, eftir að ég kom úr sundi.

1. þáttur: Siðblindinginn
Þegar ég sté í sturtuna sá ég mann vera að pukrast í horninu með rakvél. Þegar betur var að gáð sá ég að hann var að raka á sér, greinilega, stærri heilann og fylgihluti hans. Lausar stíga menn varla í vitið.

Þarmeð líkur fyrsta þætti.

2. þáttur: Linsan
Eftir sturtuna þurrkaði ég mér fyrir utan sturtuklefann þar sem allt er fullt af speglum. Í þessari aðstöðu myndast oft mikill raki í loftinu, eins og þetta kvöldið. Mikill raki hefur þau áhrif á linsur að þær festast stundum við augnlokin svo erfitt getur reynst að opna augun.

Ég var einmitt með linsur í augunum þetta kvöld og þegar gáfumennið með rakvélina gekk fyrir aftan mig mættust augu okkar í speglinum.

Það var þá sem ég reyndi að blikka augunum með þeim árangri að annað augað neitaði að opnast í ca hálfa sekúndu. Ég blikkaði því nýrakaðan pjakk í sturtuaðstöðu Lauga í gærkvöldi.

Ég vildi bara segja mína sögu áður en þetta kemur á vísir.is.

Hér er samtal sem ég átti við Óla í morgun:

Ég: Í hvaða götu er þetta?
Óli: Nótatúni.
Ég: Hvar er Nóatún?
Óli: Veistu hvar Nóatún er?
Ég: Já.
Óli: Þar er Nóatún*.
Ég: Já, ok.

* Verslunin Nóatún er í götunni Nóatún.

Ég heyrði nýlega af ungu barni sem kastaði upp úr frekju. Þá grét hún svo mikið úr frekju að hún kastaði upp. Mjög áhrifaríkt, án efa.

Það besta sem ég hef gert er að kasta upp úr hausverk, áfengi eða veikindum. Fyrir næstum viku kastaði ég svo næstum upp úr hugsun eftir þetta samtal:

Ég: Hey, manstu eftir Topher Grace úr That 70's show?
Viðmælandi: Já, mjög vel.
Ég: Manstu eftir náunganum sem lék með honum þar?
Viðmælandi: Kurtwood Smith?
Ég: Nei, hinum.
Viðmælandi: Ah, Aston Kutcher.
Ég: Já, akkúrat. Manstu eftir konunni hans?
Viðmælandi: Já, Demi Moore.
Ég: Einmitt. Og fyrrverandi manni hennar?
Viðmælandi: Bruce Willis.
Ég: Já. Vissir þú að núverandi kona hans á afmæli í dag?
Viðmælandi: Bíddu nú við. Á núverandi kona fyrrverandi manns konu meðleikara aðalhlutverksins í that 70 show afmæli?
Ég: Ég er ekki viss.

Mér hefur tekist nokkuð sem engum vísindamanni hefur tekist í sögu mannkynsins; að vinna bug á þyngdaraflinu!

Þessi uppgötvun mín mun ekki aðeins gera mig að milljarðamæringi og bjarga Íslandi úr kreppuveseninu heldur mun tækninni fleyta fram á ofurhraða í kjölfarið. Flugbílar, flughjólabretti, flugskór og fleira tengt mun líta dagsins ljós og allir verða hamingjusamir.

Og allt þetta útaf einum hárlokki á hausnum á mér sem fylgir ekki þyngdaraflinu, sama hvað ég reyni að greiða hann niður. Magnað!

Viðbót: Ég prófaði gel og hárlokkurinn fór niður, loksins. Hunsið allt sem ég sagði um að vinna bug á þyngdaraflinu.

Ég er ekki mesti sérfræðingur landsins um sambönd en eitt veit ég; aldrei segja "hell hath no fury like a woman scorned, beljan þín" við kærustu eða nokkra aðra stelpu. Þær brjálast.

Þá hef ég deilt öllu sem ég veit um stelpur.

Mér leikur forvitni á að vita hver markhópur chat.is er eftir að hafa séð auglýsinguna að ofan í smáauglýsingum Fréttablaðsins á laugardaginn.

Verandi með svokallað gömlukonublæti ákvað ég að kíkja á síðuna chat.is. Ég varð fyrir talsverðum vonbrigðum þegar ég sá mér til hryllings unga og gullfallega konu, liggjandi á gólfinu að spjalla, eins og gengur og gerist, en ekki sjóðandi heita langömmu.

Nýlega fékk ég fyrirspurnina: "Hvað kostar að hafa tónlista mjög hátt í bílnum á meðan maður keyrir?" frá æstum lesanda.

Svarið er einfalt.

Ég á bíl og spila gjarnan tónlistina mjög hátt til að heyra síður í sjálfum mér syngja með, þar sem ég er frekar laglaus og með vonda söngrödd. Svo datt mér í hug í flippstuði að skipta um bremsuklossa.

Þá kom í ljós að ég var búinn með bremsuklossana og líka diskana undir þeim. Það var því komið "Járn í járn" ástand sem á að vera mjög hávært en ég tók ekki eftir, þar sem ég var að hlusta á hátt stillta tónlist.

Það kostar semsagt rúmar 20.000 krónur aukalega að hlusta tónlist hátt í bíl.

Athyglisbrestur minn hefur náð nýjum hæðum. Í World Class þarf að skanna augun til að komast inn fyrir. Augnskönnunin tekur ca eina sekúndu og krefst þess að ég horfi beint í skannann.

Þrisvar sinnum missti ég einbeitingu í þessa sekúndu og leit undan þegar augun voru skönnuð í gærkvöldi, við litla kátínu tölvuraddarinnar í skannanum.

Ég kýs að gefa ekki upp ástæðuna fyrir einbeitingaleysi mínu, né heldur í hvernig teygjubuxum hún var.

Það lítur út fyrir að mitt eina afkvæmi eigi hálfgert afmæli. Í dag er Arthúr 34.000 klukkutíma gamall, sem gera 1.417 daga eða 3,88 ár.

Á þeim tíma hefur eftirfarandi tölfræði átt sér stað:
* 529 strípur.
* 2,61 strípur á viku.
* 5.262 hlekkir á Arthúr á netinu.
* 1.137.775 stakir gestir.
* 24.207 stakir gestir að meðaltali á mánuði.
* 803 stakir gestir að meðaltali á dag.
* 2 gagnagrunnshrun á síðunni.
* 253 ný grá hár á hausnum á mér.