Rétt í þessu var ég að finna fyrir jarðskjálfta í fyrsta sinn um ævina. Líklega eftirskjálfti en nóg til að ég hristist smá. Sérstök tilfinning.

Ég get ekki haft þetta langt, þarf að hlaupa nakinn og öskrandi út á götu. Ekki oft sem maður fær tækifæri á því.

Í kvöld ætlaði ég að poppa til að hafa eitthvað á þessari síðu fyrir fólk að borða á meðan það les færslur. Innkaupaferðin fór úrskeiðis og því ekkert popp til.

Þess í stað verð ég að bjóða upp á annars konar popp; lagið Trash með Suede. Ekki aðeins er lagið grípandi heldur er textinn angurvær.



Tyggið þetta varlega. Eitthvað er af hnetum í poppinu. Og það er möguleiki að það sé útrunnið.

Ég held áfram að stela hugmynd Estherar Aspar "Það sem ekki má segja" og kem með "Það sem ekki má segja númer 2 eða 3:"

Mér finnst sérstaklega gaman að afgreiða gamalt heyrnarskert fólk sem er gjarnt á að gera mistök því þá fæ ég síður samviskubit fyrir að öskra á það.

Í dag lærði ég:

* Að ég get og mun sofa yfir mig, sama klukkan hvað ég ætla að mæta í vinnuna. Í dag ætlaði ég að mæta á hádegi og vaknaði klukkan 14:00, með herkjum.

* Að það er sama hversu mikið ég sef, ég get alltaf geispað. Sérstaklega þegar ég er á fundum.

* Að Mylo er skíturinn:

Gærdagurinn var með ástleitnari dögum sem ég hef upplifað. Nokkrar sögur:

1. Ástleitni sendillinn.
Í gærmorgun kom sendill með pakka til mín í vinnuna. Ég tók á móti honum á planinu fyrir utan vinnuna og honum virtist brugðist. Samtal!

Ég: Er ekki allt í lagi?
Sendill: Jú. Þú ert bara svo rosalega líkur Tom Cruise.
Ég: BWAAAAAHAHAHAHAHA!
Sendill: Færðu ekki að heyra þetta oft?
Ég: Nei. Hvernig vissirðu að ég væri geðveikur??
Sendill: Kvittaðu bara hérna, sir.

2. Ástleitna kveðjustundin.
Eftir hádegið í gær hætti samstarfsmaður minn störfum hjá 365. Kveðjustundin var þrútin af tilfinningaflóði sem braust út í kveðjufaðmlagi.

Þetta var mitt fyrsta faðmlag með karlmanni síðan ég spilaði fótbolta síðast, fyrir um 14 árum. Ég hætti í fótboltanum vegna þess að ég skoraði of mikið og þurfti í kjölfarið að taka á móti of mörgum strákafaðmlögum.

Í körfubolta eru bara high five (*5*) gefin.


3. Ástleitnar vangaveltur.
Í gærkvöldi hugsaði ég með mér; hvað ef ég myndi klóna sjálfan mig og láta Scarlett Johansson ganga með barnið? Og hvoru okkar myndi afkvæmið líkjast meira?

Ég vippaði mér á heimasíðu sem sérhæfir sig í svona brengluðum hugsunum og viti menn:


Ég, sem krakkaviðbjóður myndi líkjast Scarlett Johannsson meira en sjálfum mér á fullorðinsárum. Einhversstaðar fór eitthvað stórkostlega úrskeiðis í uppvexti mínum.

Tilboðið stendur, Scarlett.

Það besta við að sofa lítið, eins og ég gerði síðustu nótt, er að þröskuldurinn fyrir blogghugmyndir hverfur.

Það versta hinsvegar er bæði að skammtímaminni minnkar umtalsvert og að þröskuldurinn fyrir blogghugmyndir hverfur.

Ég er líklega eini maðurinn á landinu sem á mjög innihaldsrík samtöl við sjónvarpstækið sitt.

Í fyrrakvöld lá ég sallarólegur í sófanum heima að horfa á Lakers spila gegn Denver á Stöð 2 Sport þegar Jordan Farmar á mjög smekklega stoðsendingu. Þá tók eftirfarandi samtal við:

Baldur Beck, lýsir á Stöð 2 Sport: "Þetta var stórgóð sending hjá Farmar. Það mætti halda að John Stockton væri mættur á völlinn".
Ég, aðdáandi John Stockton: "Kjaftæði!"
Baldur: "Fyrirgefðu Finnur"
Ég: "Allt í lagi. Ég veit að þú meintir þetta ekki."

*Auglýsingahlé*

Þetta er algjörlega sönn saga. Þeir sem horfðu á leikinn geta vottað það.

Til að sanna það fylgir hér lag:




Ekki spyrja hvernig lagið sannar söguna. Það bara gerir það!

Það lítur út fyrir að áfanginn "Hvernig angra skal Finn - 303" (haf-303) sé kenndur í íbúðunum fyrir ofan og neðan.

Ég sofna við dúndrandi ástarmök á hæðinni fyrir neðan seint á nóttunni, vakna við snarvitlaus harmónikkusóló á morgnanna og anda að mér ferskum sígarettureyk á kvöldin þegar ég spóka mig á svölunum með límónaði í sólinni, ruggandi mér í ruggustólnum.

Ég samgleðst nemendunum. Þeir ná allir með hæstu einkunn. Vona að þeir noti lærdóminn í eitthvað skapandi.

Ég veit ekki hvernig á að orða þetta. Ég ætla samt að reyna.

Mér finnst gaman að synda.

Jæja, fín tilraun.

Nýlega frétti ég að næstu tvær vikurnar verði daglega sýndur leikur úr úrslitakeppni NBA boltans í beinni útsendingu á Stöð 2 Sport. Leikirnir byrja nánast alltaf um hánótt.

Mér fannst rétt að taka þetta fram og þannig vara fólk við, ef það sér mig keyrandi bíl eða stjórna krana í fjölmenni.

Í morgun las ég þetta viðtal við Derren Brown, ca átrúnaðargoð mitt. Svo fór ég að hugsa. Af hverju er ekki gert svona viðtal við mig? Er ég ekki nógu merkilegur?

Ég hringdi í mömmu og hún sagði mig vera nógu merkilegan. Þannig að hér kemur sama viðtalið, nema við mig:

Mér líður best þegar:
...ég er í miklu, hlýju roki, keyrandi hratt með rúðurnar skrúfaðar niður.

Mitt nánasta fólk myndi lýsa mér sem:
...dökkhærðum.

Eitt atriði í fortíð minni sem ég vil síður viðurkenna:
Ég hef tekið nokkur svona viðtöl við sjálfan mig af því enginn annar vill gera það.

3 hlutir sem ég myndi vilja á eyðieyju:
Risahraun, Excel og hamingju.

Eitt sem ég vil gera fyrir dauða minn, (ef ég dey):
Eiga hús.

Ef ég gerði auglýsingu fyrir einkamál þá myndi hún segja:
Óska eftir góðri og fyndinni stelpu sem er ekki grunnhyggin. Skilyrði að vera með flottan rass og blind fyrir grunnhyggni annarra, t.d. minni.

Minn helsti ókostur:
Ég fyrirlít flestar breytingar.

Ef ég mætti velja hvern sem er til að borða með:
Derren Brown. Eða Scarlett Johansson.

Það sem ég kann best að meta:
Tillitsemi.

Mesta eftirsjáin:
Óendanlega margar. Nú síðast; að hafa farið of seint að sofa í nótt.

Ef ég væri ekki tölfræðinörd þá væri ég:
Tölvunarfræðinörd. Eða listamaður einhverskonar.

Eiga eftirfarandi staðhæfingar við þig?
Ég er oft mjög tilfinningasamur:
Mjög sjaldan.

Vinum mínum finnst ég mjög félagslyndur:
Bara þeir vinir mínir sem þekkja mig ekkert.

Ég elska að rökræða um gáfuleg málefni og hugtök:
Sjaldan. Rökræður breytast of oft í rifrildi.

Ég er fullur af orku og lifi hröðu lífi:
Rangt.

Mér finnst gott að láta fólki líða vel:
Rétt. Grunsamlega gott.

Eitthvað sem þú vilt koma á framfæri að lokum?
Já, þessari mynd:


Ef fólki finnst þetta ósmekklegt þá er ég sammála. Ef ekki þá finnst mér þetta mjög fyndið.

Fólk er að tala um að ég hafi verið undir áhrifum áfengis í gærkvöldi. Ó virkilega?

Ég var þá ekki fyllri en svo að ég náði að sannfæra ungan mann um að hann væri rapparinn Kanye West OG gefa mér eiginhaldaáritun.

Einmitt að ég hefði getað það undir áhrifum.