Minni

Skammtímaminni mitt er afskaplega lélegt. Svo lélegt er það að það er næstum verra en langtímaminnið.

Hér eru tvö dæmi, sem bæði gerðust í gær, sunnudag. Það getur verið að mig sé að misminna, svo þið afsakið ef þetta stemmir ekki á einhvern hátt.

Útilæsing
Ég var á leiðinni úr íbúðinni sem ég leigi og hugsaði að ég yrði að muna eftir lyklunum tveimur sem ganga að íbúðinni annars vegar og að blokkinni hinsvegar. Í þeim hugsuðu orðum lokaði ég hurðinni og var læstur úti.

Ég huggaði mig við að ég ætti aukalykil einhversstaðar í bílnum, svo ég þurfti bara að loka ekki hurðinni að blokkinni á meðan ég sótti hann. Um leið og ég hafði sleppt þeirri hugsun lokaði ég hurðinni að blokkinni á eftir mér.

Sem betur fer hafði ég líka gleymt því að ég er með aukalykla að bæði blokkinni og íbúðinni í bílnum, svo ég þurfti ekki að selja mig fyrir mat og gistingu þá nóttina.

Kort
Þaðan fór ég í verslun að kaupa mér hollan mat nammi. Þegar ég kom að kassanum og afgreiðslumaðurinn hafði rennt vörunum í gegn, rétti ég honum greiðslukortið eins og ekkert væri. Hann þakkaði fyrir og sagði „það verða 17.500 krónur“.

Þá tók ég upp veskið og sá mér til hryllings að ég var ekki með kortið, andvarpaði og var í þann mund að segjast ekki vera með kortið þegar mér var litið á hann, gapandi yfir hræðilegu skammtímaminni mínu og bendandi mér á að ég hafði rétt honum kortið fyrir þremur sekúndum.

Svo þarf ég líka að muna að skrifa oftar færslur á þessa síðu.