Lágpunktur ljóðaferils míns

Það vita það ekki margir en ég er höfundur versta ljóðs sem samið hefur verið, að sögn.

Svona hljómar það:

Glaður maður gengur hér
Og brosir framan í alla
Og hann sér
að gömul kona segir að hann sé ekki með öllum mjalla

Þennan óskapnað samdi ég, minnir mig, í 3. bekk Finnbogastaðaskóla í Trékyllisvík og teiknaði með því mynd af alskeggjuðum manni sem brosti eyrnanna á milli og gamalli konu fyrir aftan hann með fýlusvip.

Veggspjaldið með ljóðinu og myndinni er löngu glatað en það er sem greypt í huga minn, að eilífu.

Skemmtilegar staðreyndir varðandi ljóðið:

• Það rímar.
• Það var mitt fyrsta ljóð og það síðasta í 17 ár, þar til ég samdi þrjú ljóð í viðbót [sjá hér].
• Það hefur ekki verið samið lag við ljóðið. Ennþá.