Síðdegissvengd

Akkúrat svona hugsaði ég. Nema ég er með blá augu. Og færri augabrúnir.

Í gær klukkan 14:00 fann ég fyrir svengd, sem er „óvanalegt þar sem ég er nýbúinn að borða hádegismat“, hugsaði ég. Ég hélt að kannski hefði ég borðað of lítið í hádeginu og fór að hugsa hvað ég hefði fengið mér en gat ekki munað það.

Svo ég leitaði í ruslinu að umbúðum, án þess að finna neitt matartengt. "Ég hlýt þá að hafa borðað í mötuneytinu" hugsaði ég þá.

Ég spurði því samstarfskonu mína hvað hefði verið í matinn í mötuneytinu, sem hún sagði mér. Ég mundi ekki eftir að hafa borðað fisk. Þá spurði ég hana hvort ég hefði farið í mat. Hún svaraði neitandi.

Takk fyrir ekkert, minni, þú gagnlausa drasl, fyrir að reyna að svelta mig.