Í bíó um daginn, á myndinni Fahrenheit 9/11, náði ég þeim merkilega árangri að hósta með nefinu hvað eftir annað. Það var mjög vandræðalegt í hléinu þegar fólk var að reyna að tala saman en þó öllu vandræðalegra þegar snarvæmna atriðið í myndinni stóð sem hæst, grafarþögn ríkti og margir við að bresta í grát. Það er svona að gleyma öllu í bílnum, þ.á.m. hálstöflunum.