Matarinnkaup mín

Fyrir rúmu ári áttaði ég mig á því að matarneysla mín, þó lítil væri, hefði blásið út í mánaðarlegu kostnaðaryfirliti mínu. Ég verslaði daglega í matinn í 10-11, einni dýrustu búð heims. Svo átti ég aldrei neitt að borða, nema ég væri nýkominn úr 10-11.

Ég ákvað því að brjóta odd af oflæti mínu og skipta út 10-11 fyrir Bónus, þeirri andstyggilegu búllu og sjá hvort ég gæti ekki sparað á því.

Hér er niðurstaðan:



Semsagt: Ég er smámsaman að skipta aftur yfir í 10-11 án þess að henda út Bónusferðunum. Ég á því alltaf nóg að borða heima en versla samt í 10-11, þar sem ég nenni sjaldan að elda það sem ég kaupi vikulega í Bónus. Og þessi mánaðarmót er ég kominn á sama stað og ég var fyrir sparnaðarátakið. Ég stefni svo á að kaupa mér frystikistu í vikunni.

Löng saga stutt: Ég er hálfviti.