Ég varð vitni að býsna merkilegum atburði á leið heim úr vinnu í dag. Á göngu minni að útidyrahurðinni heima mætti ég hrossaflugu á röltinu. Ég bauð góðan daginn og hún svaraði í sömu mynt, enda báðir aðilar siðvæddir.

Eftir að við mættumst leit ég til baka og sá að hún stefndi á risastóran kóngulóarvef. Ég varaði hana ekki við, þar sem mér er frekar illa við hrossaflugur. Þær eru skíthælar upp til hópa.

Allavega, hrossaflugan, sem mér skilst að heiti Óliver, æddi beint í kóngulóarvefinn. Um leið og hún snerti vefinn stökk fram skaðræðis kónguló á stærð við körfubolta. Hún tók utan um hrossafluguna og batt hana með kaðli, að mér sýndist.

Á þessum tímapunkti var ég hættur að fela að ég væri að fylgjast með heldur starði og gapti. Það síðasta sem ég sá eftir að kóngulóin klæddi hrossafluguna úr fötunum og byrjaði að renna buxnaklaufinni sinni niður var að hún snéri sér við og sagði mér að halda áfram heim á leið, annars færi illa fyrir mér.

Ég snéri mér við og ákvað að birgja þetta inni. Ég hef ekki séð Óliver síðan.

Ótrúleg þessi náttúra.