Mig langar sjaldan jafnmikið að rífa mig úr öllum fötum, dansa hömlulaust og öskra með laginu og þegar ég heyri 'So why so sad' lag Manic Street Preachers manna, sem er furðulegt þar sem ég er rólyndismaður, bláedrú og er þar að auki á skrifstofunni. Ég er þó að hugsa um að sleppa af mér beislinu í dag og lifa lífinu.