Síðustu daga hef ég verið að berjast við fráhvarfseinkenni skákfíknar minnar. Í Reykjavík tefldi ég amk tvær skákir á dag og skemmti mér konunglega (en ekki hvað?). Hér hinsvegar tefli ég ekki nema eina skák á dag að meðaltali og það er að éta mig upp að innan. Skáksjálfboðaliðar mega gjarnan gefa sig fram.