Ég hef núna legið fyrir framan sjónvarpið, fárveikur, frá klukkan 10 í morgun að horfa á skjá einn. Eftir tvo tíma af teknó myndböndum áttaði ég mig á því að mér hefur aldrei leiðst jafn mikið um alla mína aumu ævi. Þá ákvað ég að skrifa um það í þessa dagbók og rétt í þessu var ég að uppgötva að núna leiðist mér jafnvel meira en áðan þegar ég var að horfa á sjónvarpið. Helgin verður greinilega fjörug.